Me... As a TEACHER!

To be honest, hanggang ngayon hindi pa rin ako sanay na tinatawag na sir. Ewan ko ba. Specially sa mga tinuturuan ko ngayon. I remember, nung face-to-face pa, umaabot ng 60 ang bata ko sa isang klase. At hindi lang bast mga bata, well alam mo na. Nandyan yung habulan, iayakan, at halo-halong emosyon. Wala na akong ibang sinubukang trabaho maliban sa pagtuturo kaya parang umikot na ang buhay ko dito. Gaya nga ng sinabi ko, never ko na-experience yung gumawa ng ibang mga bagay na gusto ko talaga. Parang nasanay na ako na kapag katapos ng trabaho, uwi agad sa bahay then wala na. Medyo boring talaga. Pero kailangan ko pa ring gawin yung trabaho ko since ito yung sinumpaan kong tungkulin ehh. So far, kahit papaano, marami pa ring mga bagay na dapat ipagpasalamat. katulad nang kapag yayakapin ka ng mga bata kapag uwian na kahit amoy pawis ka na, yung mag bibigay sila ng plastic na bulaklak kapag Valentine's day o kaya kapag Teacher's Day, yung hahatian ka nila ng baon kapag recess na, yung makikipagkwentuhan sila sa iyo na parang kuya ka lang nila. Marami pa rin yung rason para ma-enjoy ko yung trabaho ko at worth it kapag alam mong may natutunan sila sa iyo.

My pupils during our Festival of Talents, District Level where we won 1st Place.